Συμπέρασμα. Η μετφορμίνη οδηγεί σε σημαντική μείωση των επιπέδων τεστοστερόνης, σεξουαλική ορμή και πρόκληση χαμηλής τεστοστερόνης επαγόμενης στυτικής δυσλειτουργίας, ενώ Η σουλφονυλουρία οδηγεί σε σημαντική αύξηση των επιπέδων τεστοστερόνης, της σεξουαλικής ορμής και της στυτικής λειτουργίας.
Πώς μπορεί ένας διαβητικός να ξεπεράσει τη στυτική δυσλειτουργία;
Άνδρες με διαβήτη που αντιμετωπίζουν προβλήματα με την επίτευξη και/ή τη διατήρηση της στύσης μπορούν να λάβουν από του στόματος φάρμακα όπως αβαναφίλη (Stendra), σιλδεναφίλη (Revatio, Viagra), ταδαλαφίλη (Adcirca, Cialis), ή βαρδεναφίλη (Levitra, Staxyn).
Τα διαβητικά φάρμακα προκαλούν στυτική δυσλειτουργία;
Πολλά φάρμακα, συμπεριλαμβανομένων των κοινών φαρμάκων που συνταγογραφούνται για τον διαβήτη και τις επιπλοκές του, μπορούν να προκαλέσουν ΣΔ. Οι πιο συνηθισμένοι παραβάτες είναι τα φάρμακα για την αρτηριακή πίεση, τα αντιισταμινικά, τα αντικαταθλιπτικά, τα ηρεμιστικά, τα κατασταλτικά της όρεξης και η σιμετιδίνη (ένα φάρμακο κατά του έλκους).
Προκαλεί ο διαβήτης ανικανότητα;
Η στυτική δυσλειτουργία - η αδυναμία να αποκτήσετε ή να διατηρήσετε μια στύση αρκετά σταθερή για το σεξ - είναι συχνή σε άνδρες που έχουν διαβήτη, ειδικά σε αυτούς με διαβήτη τύπου 2. Μπορεί να προέρχεται από βλάβες στα νεύρα και στα αιμοφόρα αγγεία που προκαλούνται από τον ανεπαρκή μακροχρόνιο έλεγχο του σακχάρου στο αίμα.
Είναι αναστρέψιμη η διαβητική ανικανότητα;
Μολονότι η ΣΔ μπορεί να γίνει μόνιμη πάθηση, αυτό συνήθως δεν ισχύει για τους άνδρες που αντιμετωπίζουν περιστασιακά στυτικές δυσκολίες. Εάν έχετε διαβήτη,μπορεί ακόμα να είστε σε θέση να ξεπεράσετε το ΣΔ μέσω ενός τρόπου ζωής που περιλαμβάνει επαρκή ύπνο, απαγόρευση του καπνίσματος και μείωση του στρες.
