Οι δεσμοειδείς όγκοι τείνουν να υποτροπιάζουν αφού αφαιρεθούν χειρουργικά. Τόσο στην κλασική οικογενή αδενωματώδη πολύποδα όσο και στην εξασθενημένη παραλλαγή της, καλοήθεις και κακοήθεις όγκοι εντοπίζονται μερικές φορές σε άλλα σημεία του σώματος, συμπεριλαμβανομένου του δωδεκαδακτύλου (τμήμα του λεπτού εντέρου), του στομάχου, των οστών, του δέρματος και άλλων ιστών.
Μπορεί η οικογενής αδενωματώδης πολύποδα να παρακάμψει γενεές;
Το FAP δεν παρακάμπτει γενιές. Στο παρελθόν, ούτε οι γιατροί ούτε οι επιστήμονες μπορούσαν να προβλέψουν ποιος θα διαγνωστεί με FAP μέχρι να αναπτυχθούν αδενώματα στο παχύ έντερο. Ωστόσο, το 1991, το γονίδιο που ευθύνεται για το FAP ανακαλύφθηκε και ονομάστηκε γονίδιο Adenomatous Polyposis Coli ή APC.
Επανέρχονται τα αδενώματα;
Τα αδενώματα μπορεί να υποτροπιάσουν, πράγμα που σημαίνει ότι θα χρειαστείτε ξανά θεραπεία. Περίπου το 18% των ασθενών με μη λειτουργικά αδενώματα και το 25% εκείνων με προλακτινώματα, τον πιο κοινό τύπο αδενωμάτων που απελευθερώνουν ορμόνες, θα χρειαστούν περισσότερη θεραπεία κάποια στιγμή.
Είναι συχνή η οικογενής αδενωματώδης πολύποδα;
Οικογενής αδενωματώδης πολύποδα (FAP) είναι μια σπάνια, κληρονομική πάθηση που προκαλείται από ένα ελάττωμα στο γονίδιο της αδενωματώδους πολυποδίασης (APC). Οι περισσότεροι άνθρωποι κληρονομούν το γονίδιο από έναν γονέα. Αλλά για το 25 έως 30 τοις εκατό των ανθρώπων, η γενετική μετάλλαξη συμβαίνει αυθόρμητα.
Είναι σπάνια η οικογενής αδενωματώδης πολύποδα;
Η οικογενής αδενωματώδης πολύποδα (FAP) είναι σπάνιασύνδρομο κληρονομικής προδιάθεσης για καρκίνο που χαρακτηρίζεται από εκατοντάδες έως χιλιάδες προκαρκινικούς πολύποδες του παχέος εντέρου (αδενωματώδεις πολύποδες). Εάν αφεθούν χωρίς θεραπεία, τα προσβεβλημένα άτομα αναπτύσσουν αναπόφευκτα καρκίνο του παχέος εντέρου και/ή του ορθού σε σχετικά νεαρή ηλικία.
