Αζωτούχα βάση: Ένα μόριο που περιέχει άζωτο και έχει τις χημικές ιδιότητες μιας βάσης. Οι αζωτούχες βάσεις στο DNA είναι η αδενίνη (Α), η γουανίνη (G), η θυμίνη (Τ) και η κυτοσίνη (C). Οι αζωτούχες βάσεις στο RNA είναι ίδιες, με μια εξαίρεση: αδενίνη (A), γουανίνη (G), ουρακίλη (U) και κυτοσίνη (C).
Με τι συνδέεται μια αζωτούχα βάση;
Οι βάσεις αζώτου προσκολλώνται στο το 1' (ένα πρώτο) άτομο άνθρακα τόσο στο μόριο σακχάρου δεοξυριβόζης στο DNA όσο και στο μόριο σακχάρου ριβόζης στο RNA.
Γιατί οι αζωτούχες βάσεις πρέπει να διατηρούν τη συμπληρωματικότητά τους ανά πάσα στιγμή;
Επειδή είναι συμπληρωματικά μεταξύ τους, τα κύτταρα απαιτούν περίπου ίσες ποσότητες πουρίνης και πυριμιδινών. Προκειμένου να διατηρηθεί μια ισορροπία σε ένα κύτταρο, η παραγωγή τόσο των πουρινών όσο και των πυριμιδινών είναι αυτοανασταλτική.
Πώς σχηματίζονται οι αζωτούχες βάσεις;
Αυτές οι βάσεις σχηματίζονται ξεκινώντας με είτε την πυριμιδίνη ενός δακτυλίου είτε την πουρίνη διπλού δακτυλίου. Στη συνέχεια, μερικά επιπλέον μόρια αζώτου, υδρογόνου ή οξυγόνου προστίθενται στον βασικό δακτύλιο για να δημιουργηθούν οι αζωτούχες βάσεις: αδενίνη, γουανίνη, κυτοσίνη, θυμίνη (μόνο DNA) ή ουρακίλη (μόνο RNA).
Ποια είναι τα συστατικά μιας αζωτούχου βάσης;
Αυτές οι αζωτούχες βάσεις είναι Αδενίνη (A), Κυτοσίνη (C) και Γουανίνη (G) που βρίσκονται τόσο στο RNA όσο και στο DNA και στη συνέχεια η Θυμίνη (T) που είναι μόνο που βρίσκεται στο DNA και στην Ουρακίλη (U), που παίρνει τη θέσητης θυμίνης σε RNA. Οι αζωτούχες βάσεις μπορούν περαιτέρω να ταξινομηθούν ως πυριμιδίνες ή πουρίνες.
