Οι φτωχοί εργάτες στεγάζονταν συχνά σε στενούς, κατάφωρα ανεπαρκείς χώρους. Οι συνθήκες εργασίας ήταν δύσκολες και εξέθεταν τους εργαζόμενους σε πολλούς κινδύνους, συμπεριλαμβανομένων στενών χώρων εργασίας με κακό αερισμό, τραύματος από μηχανήματα, τοξικών εκθέσεων σε βαρέα μέταλλα, σκόνη και διαλύτες.
Γιατί ήταν τόσο κακές οι συνθήκες εργασίας κατά τη διάρκεια της Βιομηχανικής Επανάστασης;
Απλώς, οι συνθήκες εργασίας ήταν τρομερές κατά τη διάρκεια της Βιομηχανικής Επανάστασης. Καθώς κατασκευάζονταν εργοστάσια, οι επιχειρήσεις χρειάζονταν εργάτες. Με μια μακρά ουρά ανθρώπων πρόθυμων να εργαστούν, οι εργοδότες μπορούσαν να θέσουν τους μισθούς όσο χαμηλά ήθελαν, επειδή οι άνθρωποι ήταν πρόθυμοι να κάνουν δουλειά εφόσον πληρώνονταν.
Ποιες ήταν οι ώρες εργασίας κατά τη διάρκεια της Βιομηχανικής Επανάστασης;
Οι περισσότεροι εργάζονταν μεταξύ 12 και 16 ωρών την ημέρα, έξι ημέρες την εβδομάδα, χωρίς αμειβόμενες αργίες ή διακοπές. Οι κίνδυνοι για την ασφάλεια ήταν παντού, τα μηχανήματα δεν είχαν καπάκια ασφαλείας ή φράκτες και τα χειρίζονταν παιδιά ηλικίας έως 5 ετών. Οι εργάτες σιδήρου εργάζονταν σε θερμοκρασίες 130 βαθμών και υψηλότερες κάθε μέρα.
Ποιες ήταν οι συνθήκες εργασίας στη δεκαετία του 1800;
Πολλοί εργάτες στα τέλη του 1800 και στις αρχές του 1900 περνούσαν μια ολόκληρη μέρα φροντίζοντας μια μηχανή σε ένα μεγάλο, γεμάτο, θορυβώδες δωμάτιο. Άλλοι εργάζονταν σε ανθρακωρυχεία, χαλυβουργεία, σιδηρόδρομους, σφαγεία και σε άλλα επικίνδυνα επαγγέλματα. Οι περισσότεροι δεν πληρώνονταν καλά, και η τυπική εργάσιμη ημέραήταν 12 ώρες ή περισσότερες, έξι ημέρες την εβδομάδα.
Πώς ήταν η ζωή πριν από τη Βιομηχανική Επανάσταση;
Σκληρές συνθήκες εργασίας επικρατούσαν πολύ πριν από τη Βιομηχανική Επανάσταση. Η προβιομηχανική κοινωνία ήταν πολύ στατική και συχνά σκληρή – η παιδική εργασία, οι βρώμικες συνθήκες διαβίωσης και οι πολλές ώρες εργασίας δεν ήταν εξίσου διαδεδομένες πριν από τη Βιομηχανική Επανάσταση.
