Κάθε ριβοσωματική μονάδα αποτελείται από τα μόρια νουκλεοτιδίων RNA και επίσης τις σχετικές πρωτεΐνες τους. Όταν αυτές οι δύο υπομονάδες ενώνονται μεταξύ τους, αποτελεί τα ενεργά ριβοσώματα της σύνθεσης της πρωτεΐνης. Αυτή η ένωση των δύο υπομονάδων γίνεται κυρίως από τα ιόντα μαγνησίου που υπάρχουν στο κύτταρο.
Πώς συγκρατούνται οι ριβοσωμικές υπομονάδες;
Οι δύο υπομονάδες (30S και 50S) του βακτηριακού ριβοσώματος 70S συγκρατούνται μαζί με 12 δυναμικές γέφυρες που περιλαμβάνουν αλληλεπιδράσεις RNA-RNA, RNA-πρωτεΐνη και πρωτεΐνης-πρωτεΐνης. Η διαδικασία σχηματισμού γεφυρών, όπως το εάν όλες αυτές οι γέφυρες σχηματίζονται ταυτόχρονα ή με διαδοχική σειρά, είναι ελάχιστα κατανοητή.
Ποιο ιόν απαιτείται για τη σύνδεση ριβοσωμικών υπομονάδων;
Συγκεκριμένα, ιόντα μαγνησίου παίζουν σημαντικό ρόλο στη συσχέτιση των υπομονάδων, στη δέσμευση του tRNA στη θέση αποκωδικοποίησης και γενικά στη δομή και τη σταθερότητα του ριβοσώματος (16- 20). Όπως φαίνεται στο βακτηριακό ριβόσωμα 70S, τα δισθενή ιόντα μετάλλων αλληλεπιδρούν για να συγκρατήσουν τις ριβοσωμικές υπομονάδες μαζί (21).
Ποιο ιόν απαιτείται για να διατηρήσει τις δύο ριβοσωμικές υπομονάδες μαζί κατά την πρωτεϊνοσύνθεση;
Το
$Mg^{2+}$ είναι απαραίτητο για δύο ζωτικές διαδικασίες όπως για τη σταθεροποίηση της δευτερογενούς δομής του rRNA και τη σύνδεση των ριβοσωμικών πρωτεϊνών στο rRNA. Έτσι, το ιόν που απαιτείται για τη διατήρηση των δύο ριβοσωμικών μονάδων μαζί κατά τη διάρκεια της πρωτεΐνηςη σύνθεση είναι $Mg^+$. Η σωστή απάντηση είναι η επιλογή Β.
Ποιο ιόν είναι υπεύθυνο για τη δέσμευση των δύο υπομονάδων των ριβοσωμάτων;
Mg2+ και K+ είναι τα διαδεδομένα δι- και μονοσθενή κατιόντα μέσα στα κύτταρα και στις τρεις περιοχές, που παίζουν κυρίαρχο ρόλο στη δομή και τη λειτουργία των βιολογικών μακρομορίων. Τα ριβοσώματα δεσμεύουν ένα σημαντικό κλάσμα του συνολικού Mg2+ και K+ κατιόντα.
