Ο κεντρικός ρόλος του ATP στον ενεργειακό μεταβολισμό ανακαλύφθηκε από τους Fritz Albert Lipmann και Herman Kalckar το 1941. Οι τρεις διαδικασίες παραγωγής ATP περιλαμβάνουν τη γλυκόλυση, τον κύκλο του τρικαρβοξυλικού οξέος και οξειδωτική φωσφορυλίωση.
Ποιος ανακάλυψε την τριφωσφορική αδενοσίνη;
ATP – ο παγκόσμιος φορέας ενέργειας στο ζωντανό κύτταρο. Ο Γερμανός χημικός Karl Lohmann ανακάλυψε το ATP το 1929. Η δομή του αποσαφηνίστηκε μερικά χρόνια αργότερα και το 1948 ο Σκωτσέζος νομπελίστας του 1957 Alexander Todd συνέθεσε το ATP χημικά.
Πού βρίσκεται η διφωσφορική αδενοσίνη;
Το
ADP αποθηκεύεται σε πυκνά σώματα μέσα στα αιμοπετάλια του αίματος και απελευθερώνεται κατά την ενεργοποίηση των αιμοπεταλίων. Το ADP αλληλεπιδρά με μια οικογένεια υποδοχέων ADP που βρίσκονται στα αιμοπετάλια (P2Y1, P2Y12 και P2X1), γεγονός που οδηγεί σε ενεργοποίηση αιμοπεταλίων.
Γιατί η ADP ονομάζεται διφωσφορική αδενοσίνη;
Όταν μία ομάδα φωσφορικών αφαιρείται με σπάσιμο ενός δεσμού φωσφοανυδρίτη σε μια διαδικασία που ονομάζεται υδρόλυση, απελευθερώνεται ενέργεια και το ATP μετατρέπεται σε διφωσφορική αδενοσίνη (ADP). … Αυτή η ελεύθερη ενέργεια μπορεί να μεταφερθεί σε άλλα μόρια για να καταστήσει ευνοϊκές τις δυσμενείς αντιδράσεις σε ένα κύτταρο.
Γιατί είναι σημαντικό το ADP;
Το
ADP είναι απαραίτητο στη φωτοσύνθεση και τη γλυκόλυση. Είναι το τελικό προϊόν όταν η τριφωσφορική αδενοσίνη ATP χάνει μία από τις φωσφορικές της ομάδες. Η ενέργεια που απελευθερώνεται στη διαδικασία χρησιμοποιείται για νατροφοδοτούν πολλές ζωτικές κυτταρικές διεργασίες. Το ADP μετατρέπεται εκ νέου σε ATP με την προσθήκη μιας φωσφορικής ομάδας σε ADP.
