Για παράδειγμα, στην Ευρώπη κατά τον Μεσαίωνα, οι πάσχοντες από λέπρα έπρεπε να φορούν ειδικά ρούχα, να χτυπούν κουδούνια για να προειδοποιούν τους άλλους ότι ήταν κοντά και ακόμη και να περπατούν σε μια συγκεκριμένη πλευρά του δρόμου, ανάλογα με την κατεύθυνση του ανέμου.
Γιατί οι λεπροί κουβαλούσαν κουδούνια;
Κατά τον Μεσαίωνα, οι λεπροί κουβαλούσαν κουδούνια ή παλαμάκια – μια πρακτική συσκευή που συχνά χρησιμοποιούνταν ως σήμα για να ενημερώσουν τους ανθρώπους για την παρουσία τους (οι περισσότεροι δεν μπορούσαν να μιλήσουν επειδή η ασθένεια κατέστρεφε τους λάρυγγες τους).
Τι φορούσαν οι λεπροί;
Οι λεπροί φορούσαν επιδέσμους για να καλύψουν τις πληγές τους και κρατούσαν ένα κουδούνι για να προειδοποιήσουν τους ανθρώπους ότι θα έρθουν. Δεν τους επιτρέπονταν καν μέσα σε εκκλησίες, γι' αυτό πολλές μεσαιωνικές εκκλησίες είχαν ενσωματωμένους «λεπροκομματικούς στραβισμούς» – τρύπες από τις οποίες «ακάθαρτοι» άνθρωποι μπορούσαν να παρακολουθήσουν τις λειτουργίες.
Πώς έμοιαζαν οι λεπροί;
Σημεία λέπρας είναι ανώδυνα έλκη, δερματικές αλλοιώσεις υπομελάγχοντων ωχρών κηλίδων (επίπεδες, ωχρές περιοχές του δέρματος) και βλάβες στα μάτια (ξηρότητα, μειωμένο βλεφάρισμα). Αργότερα, μπορεί να αναπτυχθούν μεγάλα έλκη, απώλεια δακτύλων, οζίδια του δέρματος και παραμόρφωση του προσώπου. Η μόλυνση μεταδίδεται από άτομο σε άτομο με ρινικές εκκρίσεις ή σταγονίδια.
Πώς αντιμετωπίζονταν οι λεπροί στην Παλαιά Διαθήκη;
Στους Βιβλικούς χρόνους, άτομα που έπασχαν από τη δερματική νόσο της λέπρας αντιμετωπίζονταν ως παρίες. … Τους απαγορευόταν να έχουν οποιαδήποτε επαφή με άτομα που δεν είχαν την ασθένεια και είχαννα χτυπήσουν ένα κουδούνι και να φωνάξουν «ακάθαρτοι» αν κάποιος τους πλησίαζε.
