Η εναζώτωση είναι μια διαδικασία θερμικής επεξεργασίας που διαχέει άζωτο στην επιφάνεια ενός μετάλλου για να δημιουργήσει μια σκληρυμένη επιφάνεια. Αυτές οι διεργασίες χρησιμοποιούνται συνήθως σε χαλύβες χαμηλού κράματος. Χρησιμοποιούνται επίσης σε τιτάνιο, αλουμίνιο και μολυβδαίνιο.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ εναζώτου και ενανθράκωσης;
Η ενυδάτωση και η νιτροποίηση είναι οι δύο τεχνικές που χρησιμοποιούνται στη διαδικασία διαφορικής σκλήρυνσης μεταλλικών κατασκευών. Η κύρια διαφορά μεταξύ της ενανθράκωσης και της νιτρίδωσης είναι ότι στην ενανθράκωση, ο άνθρακας διαχέεται στην επιφάνεια του χάλυβα ενώ, στη διαδικασία νιτρίδωσης, το άζωτο διαχέεται στην επιφάνεια του χάλυβα.
Πώς η νιτρίωση αυξάνει τη σκληρότητα;
Η νίτρωση είναι μια επιφανειακή επεξεργασία που σχετίζεται με τη διάχυση (Εικ. 3) με στόχο την αύξηση της σκληρότητας της επιφάνειας (μεταξύ άλλων ιδιοτήτων) με τη δημιουργία θήκης στην επιφάνεια του εξαρτήματος(Εικ. 4). Ένα από τα ελκυστικά αυτής της διαδικασίας είναι ότι δεν απαιτείται ταχεία απόσβεση.
Πώς γίνεται η νιτρίωση;
Η ενάζωτηση γίνεται συνήθως με θέρμανση αντικειμένων από χάλυβα σε αέρια αμμωνία (NH3) σε θερμοκρασίες μεταξύ 500 και 550 °C (950 και 1, 050 °C ΣΤ) για περιόδους 5 έως 100 ωρών, ανάλογα με το επιθυμητό βάθος διάχυσης του αζώτου.
Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της νιτροποίησης;
Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της νιτρίδωσης
- Καλύτερη διατήρηση της σκληρότητας σε υψηλές θερμοκρασίες.
- Μεγαλύτερη δύναμη κόπωσηςυπό διαβρωτικές συνθήκες.
- Λιγότερη παραμόρφωση ή παραμόρφωση των τηγανιών.
- Υψηλότερο όριο αντοχής σε τάσεις κάμψης.
- Μεγαλύτερη αντοχή στη φθορά και τη διάβρωση.
- Μεγαλύτερη σκληρότητα επιφάνειας.
