Η διαβητική γαστροπάρεση (DG), που αναφέρθηκε για πρώτη φορά σε ασθενείς με διαβήτη τύπου Ι το 1958, έχει σημαντικά αρνητική επίδραση στην ποιότητα ζωής και είναι μια χρόνια και συχνά εξουθενωτική διαταραχή. Επειδή τα συμπτώματα της ΓΔ και της γαστρικής κένωσης είναι ακόμη ελάχιστα συσχετισμένα, είναι δύσκολο να εκτιμηθεί η επιδημιολογία της.
Πώς ανακαλύφθηκε η γαστροπάρεση;
Η
Γαστροπάρεση τεκμηριώθηκε με τη διάγνωση του γιατρού, με αξιολόγηση της γαστρικής κένωσης με σπινθηρογράφημα ή από τα συμπτώματα και την κατακράτηση τροφής στην ενδοσκόπηση. Επειδή η γαστροπάρεση εντοπίστηκε μόνο σε άτομα που προσήλθαν για περίθαλψη, τα άτομα στα οποία δεν αξιολογήθηκε GE ενδέχεται να μην έχουν εντοπιστεί.
Τι ποσοστό του πληθυσμού έχει γαστροπάρεση;
Πόσο συχνή είναι η γαστροπάρεση; Η γαστροπάρεση δεν είναι συχνή. Από τα 100.000 άτομα, περίπου 10 άνδρες και περίπου 40 γυναίκες έχουν γαστροπάρεση1. Ωστόσο, συμπτώματα παρόμοια με εκείνα της γαστροπάρεσης εμφανίζονται σε περίπου 1 στους 4 ενήλικες στις Ηνωμένες Πολιτείες2, 3.
Θεωρείται η γαστροπάρεση σπάνια ασθένεια;
Ο πραγματικός επιπολασμός της γαστροπάρεσης είναι άγνωστος, αν και υπολογίζεται ότι επηρεάζει περίπου το 4% του πληθυσμού (3). Ορισμένες ομάδες ανθρώπων διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο, όπως: Άτομα που έχουν διαβήτη, ιδιαίτερα ανεπαρκώς ελεγχόμενο διαβήτη, καθώς το παρατεταμένο υψηλό σάκχαρο στο αίμα μπορεί να προκαλέσει βλάβη στα νεύρα με την πάροδο του χρόνου.
Πόσο συχνή είναι η ιδιοπαθής γαστροπάρεση;
Οι αιτιολογίες (αιτίες) για τη γαστροπάρεση είναι εκτεταμένες και ποικίλες. Αναφορές από ένα τριτοβάθμιο κέντρο παραπομπής διαπίστωσαν ότι από τους 146 ασθενείς τους με γαστροπάρεση: 36% ήταν ιδιοπαθείς (άγνωστες αιτίες), το 29% ήταν διαβητικό, το 13% ήταν μετεγχειρητικό, το 7,5% είχε Η νόσος του Πάρκινσον και το 4,8% είχε ασθένειες κολλαγόνου.
