Ενδομήτρια εμβρυϊκή θάνατος (IUFD) είναι ο ιατρικός όρος για ένα παιδί που πεθαίνει στη μήτρα μετά την 20η εβδομάδα της εγκυμοσύνης στο δεύτερο τρίμηνο. Αν και δεν υπάρχει συμφωνημένος χρόνος, οι περισσότεροι γιατροί θεωρούν ότι ο θάνατος είναι IUFD εάν συνέβη μετά από 20 εβδομάδες κύησης.
Ποια είναι τα συμπτώματα του ενδομήτριου εμβρυϊκού θανάτου;
Συμπτώματα ενδομήτριου εμβρυϊκού θανάτου
- Κηλίδες ή αιμορραγία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
- Πόνος και κράμπες.
- Η κλωτσιά και η κίνηση του εμβρύου σταματά ξαφνικά.
- Ο καρδιακός παλμός του εμβρύου είναι μη ανιχνεύσιμος με Doppler ή στηθοσκόπιο.
- Ο καρδιακός παλμός και η κίνηση του εμβρύου δεν ανιχνεύονται με υπερηχογράφημα.
Τι μπορεί να προκαλέσει ενδομήτριο εμβρυϊκό θάνατο;
Ο θνητός τοκετός έχει πολλές αιτίες: επιπλοκές στον τοκετό, υπέρταση, διαβήτης, λοίμωξη, συγγενείς και γενετικές ανωμαλίες, δυσλειτουργία του πλακούντα και εγκυμοσύνη που συνεχίζεται πέραν των σαράντα εβδομάδων. Αυτό είναι ένα καταστροφικό γεγονός με μόνιμες συνέπειες σε όλη την κοινωνία.
Πώς διαχειρίζεστε τον ενδομήτριο εμβρυϊκό θάνατο;
Μετά τις 28 εβδομάδες κύησης, η πρόκληση τοκετού θα πρέπει να αντιμετωπίζεται σύμφωνα με τα συνήθη μαιευτικά πρωτόκολλα. Υπάρχουν στοιχεία υψηλής ποιότητας που υποστηρίζουν τη χρήση μιφεπριστόνης συν μισοπροστόλη για τη διαχείριση της απώλειας εγκυμοσύνης πριν από τις 20 εβδομάδες σε σύγκριση με τη μισοπροστόλη μόνη της 114.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ θνησιγένειας και ενδομήτριου εμβρυϊκού θανάτου;
ΤοΗ Έκθεση Περιγεννητικής Επιτήρησης Θνησιμότητας (CEMACH)3 όρισε τη θνησιγένεια ως «μωρό που γεννήθηκε χωρίς σημάδια ζωής που είναι γνωστό ότι πέθανε μετά από 24 συμπληρωμένες εβδομάδες εγκυμοσύνης». Ο ενδομήτριος εμβρυϊκός θάνατος αναφέρεται σε μωρά χωρίς σημάδια ζωής στη μήτρα.
